Bijna acht weken geleden verloor ik mijn broer. Een aantal dagen daarna heb ik af en toe wat geschreven.
We gaan even terug in de tijd:
“Het is nu dag 9
Gisteren was de crematie. Afgelopen week was druk, intens, raar. Ik heb echt in een soort van waas geleefd.
Vandaag voel ik me ook raar. We hebben nu echt afscheid genomen. Buiten dat we zakelijke dingen moeten regelen en het huis nog leeg moeten halen, staat er niets meer op de planning. Het leven gaat door.
Ik voel me leeg. Zwaar. Ik ben steeds weg in mijn gedachten. Opletten, focussen en genieten is lastig.
Ook heb ik last van ergernissen. Ik erger me aan mensen die ‘door’ gaan. Ik snap rationeel gezien dat dat normaal is. Maar gevoelsmatig wil ik dat iedereen stil staat. Want Colin is er niet meer. Het allerergste wat er kon gebeuren, is gebeurd. Iedereen moet aan Colin denken. Val me niet lastig met ‘onbelangrijke’ dingen. Doe een beetje meelevend. En ben het liefst alleen met Colin bezig. Andermans dingen boeien me niet zo veel. Andere mensen die nu doodgaan, of verdriet hebben. Het boeit me niet. Klinkt heel hard, dat weet ik. Maar het kan me geen hol schelen wat er in het nieuws is of dat ‘de oude moeder van de man van de kennis’ op sterven ligt. Want alles draait nu om Colin. En om mijn/ons verdriet om hem.
Ik voel wel heel veel liefde. Voor mijn gezin, mijn familie en vrienden. Mijn kinderen zijn mijn lichtpuntjes nu. Die laten me soms even vergeten in wat voor een hel ik nu leef. En ik voel me ook wel gelukkig. En dankbaar dat wij samen zijn. En gezond”
“Dag 12
De dood hoeft niet het ergste te zijn.
Het valt me op dat ‘doodgaan’ en ‘ zelf uit het leven stappen’ wordt gezien als het ergste dat er kan gebeuren.
‘Er is hulp!’, ‘Als hij nu eens met iemand kon praten..’, ‘kon ik hem maar tegenhouden’. Allerlei opmerkingen die worden gemaakt zodra iemand de beslissing neemt niet meer door te gaan in het leven. Alsof die beslissing het allerergste is.
Er wordt ook wel eens gezegd dat zelfdoding egoistisch zou zijn.. Maar is het niet egoistisch om iemand tegen zijn of haar wil hier te houden? Het is geen ‘uitweg’, het is een bewuste keus en wat is er nu erg aan dood zijn?
Er zijn mensen die een poging doen maar eigenlijk willen leven. Die mensen hebben veel liefde nodig. Maar er zijn ook mensen die er echt vrede mee hebben om het leven te verlaten. Die er echt achter staan. Liever ergens anders zijn dan hier. Zoals mijn broer. Wat is daar mis mee?
Natuurlijk vind ik het erg. Heel erg. Ik mis mijn broer. Maar soms is het voor iemand een betere optie om te stoppen met leven hier op aarde en zien ze de tijd die daarna komt als iets om naar uit te kijken.
Ik geloof dat er ‘iets’ is na het leven. Ik heb zelf ervaring met contact met overledenen. Het is een ander soort manier van verder leven. De ziel leeft verder in herinneringen.”
“Dag 13
Ik kan niet huilen. Maar het verdriet en alle emoties zitten in me en komer er niet uit.. Het voelt als een zeurend blok aan mijn been. Het maakt me ontzettend zwaar.”
Vandaag. Het is nu dag 53 sinds Colin er niet meer is.
Er is veel veranderd de afgelopen tijd. Het zware gevoel is een stuk lichter. Ik denk elke dag aan Colin maar het is niet meer elk moment van de dag. Soms huil ik, vooral als ik met Colin ‘bezig’ ben. Mijn leven gaat steeds meer door en ik kan me beter open stellen voor andermans verhalen, verdriet en geluk. Ik krijg nog af en toe berichtjes van vrienden, familie en kennissen. Ze vragen hoe het met me gaat of vertellen dat ze aan me denken. Dat is echt ontzettend fijn. Echter worden die berichten steeds minder. Ik snap dat heel goed maar soms voelt het alsof het nu ‘voorbij’ is en er niet meer bij stil gestaan wordt. Maar mijn verdriet en gemis is niet voorbij. Ik vind het fijn als mensen mijn verdriet erkennen en er niet overheen praten. Maar een gevoel van ‘ik wil er anderen niet mee lastig vallen’ is steeds meer aanwezig. Dat vind ik soms lastig en het is moeilijk te accepteren dat mensen echt doorgaan met leven en er niet meer zo bij stil staan. Ik kan het niemand kwalijk nemen en ik denk dat je dit ook echt niet volledig kan begrijpen als je het zelf niet hebt meegemaakt..
Ik probeer met Colin bezig te blijven door middel van creativiteit. Ik teken hem vaak en probeer ‘hoekjes’ te maken in huis als herinneringsplekje. Ik voel nog steeds veel dankbaarheid. Ik heb de laatste tijd mooie gesprekken gehad en bijzondere mensen mogen ontmoeten. Allemaal dankzij Colin.
“Uit de nare gebeurtenissen in het leven, worden ook mooie dingen geboren.”
(Uiteraard weegt dit niet tegen elkaar op.)
Jessica Bretherton 
Lieve Jes,
Wat heb je dat weer mooi geschreven… de frustratie… het verdriet… maar ook de acceptatie van de keuze van Colin maakt je een sterke vrouw. Ik ben trots op wie je geworden bent. Mooi mens!
Het klopt, het leven gaat verder… het gaat door, maar ook ik denk elke dag wel aan Colin (soms met een lach, soms met een traan). Maar ook elke dag denk ik aan jullie als gezin, zijn vrienden en familie. Door jouw woorden is het mij heel duidelijk geworden dat Colin een bewuste keuze heeft gemaakt en dat het geen opwelling was, dan moeten we dat respecteren. Ik heb deze week zelfs hardop gezegd: Colin heeft euthanasie op zichzelf gepleegd. Dit is voor mij de goede benaming. Geen negativiteit, dat past ook niet bij de Colin die ik ken. Hij woont voor altijd in mijn hart. Liefs, Babs
LikeLike
Dankjewel voor je lieve bericht 😘
LikeLike
Lieve Jessica.
Ik herken het. Mensen gaan door. Jij staat stil. Vele hebben ook zoiets meegemaakt zoals ik. Pas toen ik me weer drukker kon maken over kleine dingen wist ik dat t ergste voorbij was. Wat natuurlijk die ergenis oproept als je stil staat. Ook heel alleen voelde ik me. Mensen hadden allemaal een andere band met hem. Maar t is jou broer. Misschien t meest vergelijkbaar met het verdriet wat jou zus heeft. Maar ook zij heeft haar verhaal met hem. Ik was de enige die mijn partner verloor . Ik was 21. Wat snappen mensen van mijn leeftijd er nu van. Die zaten in een andere levensfase. Toekomst opbouwen. De mijne was in stukken gevallen. Heel veel mensen snappen t wel die ook iets hebben meegemaakt. 1 dooddoener toendertijd was dat iemand zei…t slijt….Ik had er niks aan midden in mijn verdriet. Achteraf kan ik zeggen. Ja t slijt……gelukkig maar. Want met een gebroken hart val niet heel lang te leven. Het is een heel proces, zon rouwproces. En t is van jou en op jou manier. Ik heb ooit een kaart ontvangen daar stond op even in t kort uitgelegd.De leegte die je voelt is goed. Je wilt hem niet gevuld hebben met iets anders. Herinneringen zijn straks niet meer een doorn in t vlees. Maar een verborgen schat. En een schat bekijk je niet elke dag. Alleen op bijzondere momenten.
Het is nu niet voor te stellen misschien. Maar ik heb ondervonden dat dit waar is. En zeker ik heb een ander pad bewandeld dat mijn plan was voor hij overleed. Maar achteraf heb ik spannende en avontuurlijke dingen gedaan die ik anders nooit had gedaan.
Dus het levert ook weer wat op.
Al zal ik nooit vergeten hoe fysiek pijn in t hart voelt.
Ik hoop dat je een beetje steun hebt aan mijn woorden.
Liefs debbie
LikeLike
Hi Deb, ik vind het echt fijn om je bericht te lezen. Het geeft een soort ‘houvast’ en vertrouwen. Mooi. Dankjewel voor je betrokkenheid. Dat waardeer ik heel erg. Liefs
LikeLike
Lieve grote dichter van mij 😘
Wat heb je dit geweldig opgeschreven. Ik herken vrijwel elk stukje proces. Ik mis Colin ook en deel dezelfde mening over zijn keuze. Ik ben blij dat hè dit zo deelt. Het helpt mij in ieder geval ook weer en zoals Barbara schreef ook anderen waarschijnlijk.
Dikke 💋 ik ben heel trots op je. 🍀💞
LikeLike
😘
LikeLike
lieve jessica
je hebt t mooi gezegd. natuurlijk sta ik op groter afstand maar er zijn ook maar weinig dagen dat ik niet aan Colin of aan jullie denk. Ik ben erg blij dat zowel jij als Herma en misschien ook Lisa, Colin ook gevoelsmatig het recht geven om te kiezen voor t leven of niet. Mensen hebben t recht hebben om met hun leven te doen wat ze kiezen te doen, zowel in t positieve als in het negatieve. Daar is niets egoïstisch aan. Wel vind ik het heel erg jammer voor de wereld dat Colin uiteindelijk deze keuze maakte. De wereld is daardoor een stukje minder mooi.
LikeLike
Met grote schrik heb ik vandaag (pas) kennis genomen van hetgeen Colin en jullie familie is overkomen. Stuurde Herma nietsvermoedend een App ivm haar verjaardag vandaag… en zo heb ik het vernomen.
Mijn oprechte deelneming. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit o zo grote verlies. Lidwien vd Horst
LikeLike