Gastblog: Olav

Het is vandaag een jaar geleden dat we afscheid hebben genomen van Colin op de crematie. Er zijn ontzettend veel mooie speeches gehouden. Een daarvan bleef me in het bijzonder bij en dat is die van Olav. Vandaar dat ik het mooi vond om deze tekst vandaag met jullie te delen. Liefs, Jess

Lieve familie en vrienden van Colin,

Iedereen hier vandaag is verbonden door zowel de affectie die we voor Colin voelden, en nog steeds voelen, en door het intense verdriet over het feit dat hij ons zo plotseling en zo vroeg heeft verlaten.

De afgelopen dagen zijn voor mij persoonlijk getekend door een storm van emoties. Een van de meest prominente emoties was machteloosheid. Machteloosheid omdat ik niet met Colin kan praten, kan lachen, kan knuffelen en hem niet langer kan helpen. Alles wat nu nog rest zijn herinneringen aan Colin. Ondanks het verdriet de afgelopen dagen, haal ik daar veel geluk uit. Ik betrapte mezelf erop dat ik de afgelopen tijd meerdere keren moest glimlachen als ik terugdacht aan herinneringen aan Colin. Dit bracht mij dan ook op het idee om vandaag kort wat te zeggen. Om samen wat herinneringen te delen en om te vertellen wat Colin voor mij betekende.

Het moeilijke daarbij was echter om de juiste woorden te vinden. Het is lastig om gevoelens te benoemen en ze dan ook nog eens te uiten. Colin heeft veel goede vrienden en een liefdevolle familie, ik hoop dat mijn woorden iets voor jullie kunnen betekenen. Ik werd in mijn zoektocht naar woorden erg geholpen door Colin zelf. Colin schreef namelijk sinds eind vorig jaar een blog genaamd: Words, a blog about me: Colin. Hierin schreef Colin over zijn gevoelens en ervaringen. Hij besteedde daar ook aandacht aan zijn sterrenbeeld, maagd, en de eigenschappen die daar bij horen. Ik zal aan de hand van de door Colin zelf genoemde eigenschappen wat vertellen.

Verlegen. Ik ontmoette Colin bij het homomonument in Amsterdam. Hij was de vriend van een vriend en al snel raakte hij en ik aan de praat. In die tijd cirkelden Colin en ik een beetje om elkaar heen, allebei te verlegen en wellicht wat wantrouwend om de eerste stap te zetten. Want dat deelde Colin en ik, we hadden allebei een hoge muur om ons heen. Het duurde dan ook nog een tijdje voordat we echt vrienden waren en ik moest daar flink mijn best voor doen. Op een gegeven moment vertelde hij me echter: “Ik begin je steeds meer te waarderen, ik heb toch meer aan je dan ik dacht.”. Enig ander persoon zou dit wellicht een vreemde opmerking hebben gevonden maar ik was juist erg blij. Het was me blijkbaar gelukt om tot Colin door te dringen. Ik vond Colin’s verlegenheid altijd iets moois. Colin was erg bezig met zijn gevoelens en hoe hij deze moest uiten jegens anderen. Er ging mysterie maar ook een zekere bescheidenheid uit van deze verlegen- en gevoeligheid. Dat is dan ook meteen de tweede eigenschap uit Colin’s beschrijving, bescheidenheid.

De volgende eigenschap die Colin noemde is betrouwbaar. Afgelopen jaar kon ik altijd op Colin vertrouwen als vriend. Hij nodigde me uit om bij hem te komen eten, om iets te gaan drinken of om naar een concert te gaan. Altijd vroeg die hoe het met me ging, probeerde me nieuwe dingen te leren, ik was namelijk net als Colin maar een zuidelijk provinciaaltje en hij had al wat meer ervaring met de Amsterdamse jungle, of gaf me een knuffel als ik dat nodig had. En ik kan me eigenlijk geen enkele keer verzinnen wanneer hij vond dat ik dat niet nodig had. Met een vriend op de bank zitten en gewoon naar muziek van Joep Beving luisteren, dat kon ik eigenlijk alleen maar met Colin. Ik waardeerde die tijd samen en die vertrouwensband met Colin enorm.

Vervolgens noemt Colin in zijn beschrijving de eigenschappen: nauwkeurig, ijverig, praktisch, analytisch. Colin probeerde vaak het hele Nederlandse zorgsysteem en de politiek rondom de Amsterdamse ziekenhuizen aan mij uit te leggen. Ik snapte er eerlijk gezegd altijd erg weinig van en knikte maar gewoon driftig mee terwijl Colin van wal stak. Wat ik wel goed begreep was dat Colin gaf om zijn patiënten en zijn collega’s. Hij sprak vol bewondering over collega’s die hun hart in hun werk staken en juist vol frustratie over processen en systemen die daaraan in de weg stonden. Colin gaf duidelijk om zijn carrière en hij was vastberaden om zijn nieuwe studie af te ronden. Ik bewonderende deze kant van Colin zeer. Weinig mensen die ik kende waren zo gepassioneerd over wat ze deden en ik bewonderde zijn medeogen voor de mensen om zich heen en de inzet die hij toonde.

Hierna kwamen de volgens Colin wat negatievere eigenschappen: zorgelijk, pietluttig, overdreven hardvochtig, kritisch, conservatief en perfectionistisch. Ik kan wel wat van deze eigenschappen terugzien in Colin. Hij kon me wel 4 keer op een avond vragen of ik de kleine scheur in het plafond van zijn nieuwe appartement ook zo storend vond. Hij kon erg van slag zijn als iets niet lukte of wanneer hij het idee had dat iemand hem onrecht had aangedaan. Ik vond dit echter nooit negatieve eigenschappen. Ze konden het leven soms wat moeilijk voor hem maken maar het getuigde volgens mij juist van het feit dat Colin een gevoelige jongen was met een mooie en groothartige persoonlijkheid.

Zover de eigenschappen die Colin zelf benoemde. Dan is er echter nog een belangrijke eigenschap die ik miste in zijn beschrijving. Want als ik Colin moest omschrijven in 1 woord dan zou dat wel “lief” zijn. Dit uitte zich in de voorbeelden die ik eerder noemde maar ook in veel kleine dingen die Colin voor mij deed. Toen ik Colin twee weken geleden zag bij het uitgaan greep hij mijn hand vast en kneep er een paar keer in. Dit was een typische non-verbale Colin-manier om te zeggen dat hij blij was dat ik er was. Ik vond dat soort gebaren altijd erg lief van hem. Colin sprak vaak over zijn familie, over het feit dat hij oom was geworden, over zijn zussen en over zijn moeder. Ook sprak hij met genegenheid over vrienden zoals Sjoerd, Koen en Gaby en andere belangrijke mensen in zijn leven zoals Menno en Jens. Uit zijn verhalen begreep ik hoe veel deze mensen voor hem betekende en hoeveel liefde Colin voelde voor de mensen die het dichtst bij hem stonden.

Ik wil niet op een treurige noot eindigen. Ik ben erg dankbaar voor de korte tijd die ik met Colin heb gekregen, het intense verdriet dat ik nu voel doet daar geen afbreuk aan. Ik vind het erg moeilijk om vandaag afscheid van hem te nemen maar ik voel me ook getroost in de kennis dat ik dit verdriet deel met zo veel van jullie en dat door onze gezamenlijke herinneringen en liefde Colin vandaag toch een beetje in ons midden is.

Olav